Edward
Van Mieghem, een graficus, doordacht en geraffineerd in al
zijn facetten, geen grafische techniek is hem onbekend.
Edward Van Mieghem,
geboren in Vrasene op 13 september 1915 en sinds 1943 woonachtig
te Brasschaat, is nog een ver familielid van de gekende Antwerpse
kunstenaar 'Eugéne Van Mieghem' die destijds vooral werd geëerd
om het harde bestaan van de havenarbeiders en het havengebeuren
op doek en papier vast te leggen. De grootvader van Eugéne Van
Mieghem en de overgrootvader van Edward Van Mieghem waren
namelijk broers.
Het kunstenaarsbestaan kent zijn oorsprong in Brazilie,
tijdens de jaren 1927-1930. De ouders Van Mieghem waren
uitgeweken om daar in navolging van enkele familieleden
een koffieplantage te runnen. In die tijd verbleef Edward
Van Mieghem op internaat bij de paters Norbertijnen waar
ze hem de 'Vlaamse Gaai' noemden. Die verwijzing
laat vermoeden dat men met een guitig kereltje te maken had.
Zijn moeder kon zo de schoolbank van haar zoon herkennen,
compleet vol ventjes getekend.
In 1930 met de algemene crisis waren zijn ouders genoodzaakt
naar België terug te keren, waar hij later vier jaar
tekenlessen volgde aan de Koninklijke Academie voor Schone
Kunsten te Antwerpen. Er werd getekend naar de natuur, vorm
gegeven en schaduwen gelegd tot hij de techniek meester was.
De knepen van het vak werden hem ondermeer aangeleerd door
Alfons Van Beurden, Carlos De Roover en Ernest Wante.
Tijdens zijn beroepsleven als ambtenaar bij het Ministerie
van Financien, Kantoor der Domeinen en een gezin met vier
kinderen zal de kunst het af en toe moeten afleggen tegen
een druk gezinsleven.
Maar dan was er de tekenacademie Sint-Michiel te Brasschaat,
vanaf dat ogenblik was hij niet meer te stuiten. In 1971
resulteerden zijn studies door het behalen van een
getuigschrift hoger secundair kunstonderwijs, afdeling
schilderen en in 1974 stak hij het getuigschrift van de
grafische vormgeving op zak. Later werden er in 1991 de
hogere graad vrije grafiek en in 1994 de specialisatiegraad
aan toegevoegd.
In het verleden mochten heel wat trouwlustige paartjes,
maar ook anderen, een etsafdruk van hem ontvangen die door
het gemeentebestuur als geschenk werden aangeboden. Zo heeft
Van Mieghem meerdere nostalgische hoekjes uit het Brasschaats
verleden op de plaat vastgelegd. Om er enkele te noemen zijn
daar hoeve
den Elshout,
Kasteel Mishaegen,
Huis Hendrik Luyten,
het Boswachtershuisje, een
Oud duivekot,
Mishaegendreef,
Moeder Mie en Eikelenberg.
De Vlemincktoren uit Wijnegem, een ets vernis-mou, siert de
omslag van het plaatselijk heemkundig tijdschrift 'Jan Vleminck'.
Het is trouwens naar deze ets dat er een eerste dagstempel werd
ontworpen ter gelegenheid van een postzegeltentoonstelling, op
25 en 26 maart 1978, ingericht door de plaatselijke ruilclub.
Sinds 1998 prijkt regelmatig één van zijn etsen op de cover van
het tijdschrift van de plaatselijke heemkundige kring 'Breesgata'.
Van Mieghem legt zich niet neer bij één welbepaalde stijl.
De grafische experimenten nemen toe met de ouderdom, de
expressiviteit kent geen grenzen en daardoor ontstaan er
pareltjes zoals,
Karnaval in Venetië 2
en
Karnaval in Venetië IX,
een reeks van dertien in totaal met
een verscheidenheid in materie. Het leven, de mens en het
gebeuren rondom hem staan centraal in
I have seen a thousand faces,
Vanitas 2,
No Theater 5,
Don Quijote,
Renaissance
en
Dresden.
Zijn kennis en ervaring draagt de kunstenaar, in alle bescheidenheid,
meerdere jaren over aan de senioren van Brasschaat.
Over deze kunstenaar is een geillustreerde catalogus verschenen en
een aantal van zijn werken zijn ook beschikbaar in een reeks van
zes prentkaarten, beiden uitgegeven door de Jan Frans Simons vzw.
